Column Marcelle Hendrickx: Hoe toegankelijk zijn onze steden en dorpen?
Het is voor de meesten van ons moeilijk voor te stellen hoe het leven is zonder armen of benen. Net als wat het betekent om weinig te kunnen zien of wanneer je door een verstandelijke beperking de dingen net wat minder makkelijk begrijpt. Hoe dat is, besef je pas echt wanneer jou iets overkomt. Pas dan ervaar je hoe belangrijk toegankelijke steden en dorpen zijn.
Gemeenten spelen hierin een belangrijke rol in. Het vraagt iets van onze, fysieke, digitale en sociale toegankelijkheid. Maar hoe toegankelijk zijn onze steden en dorpen eigenlijk? En welke rol pakken we daar zelf in?
Nog niet alle gemeenten zijn goed genoeg ingericht voor mensen die bijvoorbeeld doof of blind zijn, in een rolstoel zitten, hersenletsel of een andere beperking hebben. Zes jaar geleden bekrachtigde Nederland het VN-verdrag Handicap. Sinds 2016 zijn overheden daarmee verplicht ervoor te zorgen dat mensen met een beperking of chronische ziekte gelijkwaardig kunnen meedoen. Zodat het voor mensen met een beperking net zo eenvoudig is als voor ieder ander om zonder obstakels te werken, winkelen, sporten of bijvoorbeeld naar school te gaan.
Gemeenten hebben dus een verantwoordelijkheid voor het toegankelijk maken en houden van onze steden en dorpen. En als wethouders maken we dagelijks beslissingen die hierop van invloed zijn. Het is goed dat we ons dat realiseren. Nog beter is het als we dat af en toe ook even ervaren.
Zelf kreeg ik jaren geleden een fietsongeluk waardoor ik in een rolstoel belandde. Als kersverse wethouder werd ik dus vrij letterlijk in een andere rol geduwd. En daarmee veranderde het perspectief op de toegankelijkheid van de wereld om mij heen. De beperkingen en het belang van de fysieke toegankelijkheid van mijn stad werden in een klap helder.
Mijn advies: stap af en toe eens in die andere rol. En ervaar hoe de keuzes die wij dagelijks maken van invloed zijn. Hoe het is om in de schoenen van die ander te staan. Daarvoor zijn tal van mogelijkheden. Van een avondje uit in een rolstoel terwijl je deze niet nodig hebt of het gebruik van een VR-bril. Leer van ervaringsdeskundigen door te luisteren naar hun verhalen of maak gebruik van de vele spelvormen die hiervoor al worden aangeboden.
Je wordt er niet alleen wijzer van, het maakt je ook weer bewust van voor wie we het allemaal doen. En van de verantwoordelijkheid die wij als gezonde mensen hebben om solidair te zijn met degenendie het minder goed getroffen hebben.